List intencyjny nie został uregulowany w polskim systemie prawa jako odrębna instytucja. Niemniej obowiązujące przepisy zawierają zasadę swobody umów, która oznacza wolność w zawieraniu umów i możliwość ich kształtowania w granicach zakreślonych przez prawo. Przedmiotową swobodę sankcjonuje art. 353 indeks 1. Kodeksu cywilnego wskazujący elementy, na których się ona opiera.
353 indeks 1. Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
List intencyjny – cel podpisania
List intencyjny podpisuje się w celu zawarcia umowy w przyszłości. Zasadniczo jego podpisanie poprzedza podjęcie negocjacji, wskazuje ich cel, zasady prowadzenia negocjacji czy przyszłej współpracy.
Kto ma przygotować lub podpisać list intencyjny?
List intencyjny może przygotować, podpisać i wręczyć potencjalnemu przyszłemu kontrahentowi jedna ze stron, strony mogą wzajemnie wymienić się listami intencyjnymi lub przygotować i podpisać jeden wspólny list intencyjny. Wszystko tak naprawdę zależy od celu, który przyświeca stronom.
Czy list intencyjny jest wiążący?
Tak i nie. Strony są niewątpliwie związane swoimi oświadczeniami złożonymi w liście intencyjnym, czyli przykładowo co do zasad prowadzenia negocjacji i obowiązku zachowania tajemnicy informacji uzyskanych w ich trakcie – jeśli takie postanowienia zawarto w liście.
Zasadniczo list intencyjny nie tworzy stosunku zobowiązaniowego w odniesieniu do umowy, która w wyniku jego zawarcia miałaby zostać zawarta. Niemniej możliwa sytuacja, iż dokument niosący nazwę „list intencyjny” podpisany przez obie strony będzie spełniał wymogi umowy przedwstępnej i będzie można do niego stosować wszelkie restrykcje związane z umową przedwstępną. Należy pamiętać, iż nie od nazwy na dokumencie, lecz od jego treści zależy z jakiego rodzaju stosunkiem umownym mamy do czynienia. Wolą stron nie można wyłączyć przepisów bezwzględnie obowiązującego prawa.
List intencyjny a umowa przedwstępna
List intencyjny w przeciwieństwie do umowy przedwstępnej nie tworzy stosunku zobowiązaniowego w odniesieniu do umowy, która w wyniku negocjacji prowadzonych po jego zawarciu miałaby zostać zawarta. Natomiast umowa przedwstępna w zależności od formy w jakiej została zawarta może zarówno prowadzić do jej obligatoryjnego zawarcia – nawet jeśli któraś ze stron się rozmyśli – wówczas orzeczenie sądowe zastępuje oświadczenie strony uchylającej się od jej zawarcia. W przypadku braku zachowania odpowiedniej formy, uchylanie się od zawarcia umowy może wiązać się z sankcjami finansowymi dla osoby, która odmawia zawarcia umowy wskazanej w umowie przedwstępnej.
List intencyjny a klauzula poufności
Praktycznie pewnym jest, że w ramach negocjacji następujących po zawarciu listu intencyjnego będziemy przekazywać potencjalnemu przyszłemu kontrahentowi lub współpracownikowi informacje poufne, dotyczące naszego przedsiębiorstwa, cenników, planowanych przedsięwzięć gospodarczych, co do których nie chcemy aby trafiły do wiadomości publicznej, w tym naszych konkurentów. Należy więc pamiętać, aby w liście intencyjnym zawrzeć klauzulę dotyczącą obowiązku zachowania tajemnicy informacji poufnych.
Jak zawrzeć list intencyjny?
Tak jak wskazano na początku list intencyjny nie jest uregulowaną instytucją prawną, mają do niego zastosowanie ogólne przepisy dotyczące zawierania umów, dlatego zasadniczo więc można go zawrzeć w formie dowolnej. W zakresie niezbędnych ogólnych warunków zawierania umów odsyłam do wcześniejszego wpisu, z tym zastrzeżeniem, że list intencyjny – w przeciwieństwie do umów, które są zasadniczo dwustronne lub wielostronne – musi być popisany przez obie strony, tylko w sytuacji gdy zawiera oświadczenia obu stron.
