Grudzień to pełnia sezonu chorobowego. Przeciętny pracownik wie, że w przypadku choroby należy mu się jakieś wynagrodzenie, lecz nie każdy pracodawca wie, w jakiej części wynagrodzenie to pokrywa on sam, a w jakiej części ZUS. Tym razem omawiam kwestie praktyczne związane z chorobą pracownika i z obowiązkami pracodawcy. Kto płaci chorobowe?
Odpowiedzialność finansowa pracodawcy w czasie choroby pracownika
Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
1. choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy, jak regulamin pracy czy regulamin wynagradzania przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
2. wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
3. poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.
Za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Zasiłek chorobowy czy wynagrodzenie w czasie choroby?
W praktyce oznacza to, że w terminach i w kwotach procentowych wskazanych powyżej za chorobę pracownika odpowiada pracodawca, a nie ZUS.
Dla przykładu: pracownik w wieku 35 lat był na zwolnieniu lekarskim przez łącznie 6 miesięcy. Przez pierwsze 33 dni niezdolności do pracy to pracodawcę obciążał obowiązek pokrywania jego wynagrodzenia. Dopiero pozostały okres jego niezdolności do pracy finansował ZUS, wypłacając pracownikowi zasiłek chorobowy. Z perspektywy pracownika nie ma to znaczenia, bowiem wciąż dostawał pieniądze w tej samej wysokości, skutki finansowe niezdolności pracownika do pracy odczuł wyłącznie pracodawca.
